...

...

ΕΠΙΣΚΕΠΤΕΣ ΚΑΙ ΦΙΛΟΙ ΜΟΥ..

19 Οκτωβρίου 2010

Συμβαίνει κάποτε να λείπει ο άνθρωπος και να πτωχεύουν τα χρηματιστήρια.

Συμβαίνει κάποτε να λείπει ο άνθρωπος και να πτωχεύουν τα χρηματιστήρια.

Ορδές βαρβάρων (οι μέσα μας) αλαζονικά περπατάνε

Στους κεντρικούς άδειους δρόμους της πόλης.

Οι φανοστάτες υποδεικνύουν προσοχή.

Οι σκυθρωπές ράτσες που είμαστε

απεμπόλησαν, δεν ξέρουνε πια την χαρά.

Τα παιδιά μαρτυρούν αγωνία.

Οι γυναίκες είναι στείρες και άδειες.

Με τέτοια αφλογιστία τι πυροβολείς; Ποιός απειλείται;

Εσύ είσαι ο ένας που έχουν θήραμα οι πολλοί.

Οι πολλοί είναι των πολλών τα θηράματα.

Άγονη πόλη- άγονη ζωή.

Μα εγώ λέω βρέστε καινούρια λεξιλόγια που ν' αποδίδουν

Σωστά την λέξη "άνθρωπος" κι ευδοκιμήστε..

Μες την φουρτούνα, μέσα στην σπορά

Βάλτε ψυχή ως και στα πέλματα-

Και εφορμήστε!



14.8.2010
Αναρτήθηκε από ΣΤΡΑΤΗΣ ΠΑΡΕΛΗΣ στις 19.10.10
Ετικέτες

10 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

Kαλημερα!
Προσεγμενο και σταρατο.
Σαν ξημερωμα Στρατη.
Μπραβο σου!

19/10/10 06:07
ΧΡΙΣΤΟΦΟΡΟΣ είπε...

"Ορδές βαρβάρων (οι μέσα μας) αλαζονικά περπατάνε"
Δυστυχώς μας βλέπω έτσι. Είναι η εικόνα μας σήμερα. Μας αποτύπωσες Στρατή. Να δούμε που θα βρούμε ψυχή να γεμίσουμε ως τα πέλματα όπως λες. Όμως πρέπει. Ευστοχος φωτογραφο-ποιητής!!

19/10/10 18:24
Βάσσια είπε...

Στρατή, είναι από τις φορές που οι στροφές ενός ποιήματος γίνονται "χαστούκια".....
Ξυπνάμε;
Θα φανεί όταν απεμπολίσουμε την αλαζονεία της δικαιολογίας.

Καλησπέρα

20/10/10 17:02
nameliart είπε...

Οι μέρες μας, πολύ παραστατικά ζωγραφισμένες με τα γκρίζα, θλιβερά, δυσοίωνα χρώματά τους, μέσα από δυνατή ποίηση!
Με άγγιξε πολύ, κι’ ακόμη περισσότερο η δύναμη που βγαίνει σ’ εκείνη τη προτροπή στο φινάλε!
Μαζί με τη καλησπέρα μου, να καταθέσω ακόμη μια φορά το θαυμασμό μου!

20/10/10 18:45
Γιάννης Ποταμιάνος είπε...

1) «Άγονη πόλη – άγονη ζωή» Πράγματι η ζωή είναι η πόλη. Ακόμα και οι μοναχικές πορείες έχουν αφετηρίες στην πόλη. Άρα αν δεν φροντίσουμε για την πόλη θα βιώσουμε την απόλυτη μοναξιά. Ως πόνο και όχι ως εμπειρία, μόνιμη και ως πηγή φτώχιας πνευματικής.
2) «Μες τη φουρτούνα, μέσα στη σπορά/Βάλτε ψυχή ως τα πέλματα-/ Και εφορμήστε».
Μετά την αναζήτηση του ανθρωπισμού η πράξη, που δεν είναι εύκολη στη φουρτούνα αλλά είναι αναγκαιότητα, για να ξεφύγουμε απ’ τη βαρβαρότητα.
Ένα ποίημα μεστό αγωνίας για τον άνθρωπο και την πόλη. Με όραμα και με λιτό στίχο. Ένας παιάνας ξεσηκωμού. Ένα ποίημα στρατευμένο στον ανθρωπισμό.
Μπράβο Στρατή
Συγχαρητήρια!!!!!!

20/10/10 19:40
ΣΤΡΑΤΗΣ ΠΑΡΕΛΗΣ είπε...

Διόνη
Κρατώ το σταράτο γιατί επιθυμώ να με αντιπροσωπεύει..
Ευχαριστώ!

20/10/10 21:04
ΣΤΡΑΤΗΣ ΠΑΡΕΛΗΣ είπε...

ΧΡΙΣΤΟΦΟΡΟΣ
Ευχάριστος καλοπροαίρετος φίλος..
Μόλις έφτασα από Λαμία..
Κουρασμένος σε χαιρετώ!

20/10/10 21:05
ΣΤΡΑΤΗΣ ΠΑΡΕΛΗΣ είπε...

Βάσσια
Ένα ποίημα είναι αφύπνιση ή μακάριος ύπνος.
Είναι χαστούκι ή χάδι,
Μιλιά ή σιωπή..
Εγώ ήθελα τα πιο άγρια να ανασύρω..
Καλό βράδυ!

20/10/10 21:19
ΣΤΡΑΤΗΣ ΠΑΡΕΛΗΣ είπε...

nameliart
σ' ευχαριστώ για την θέρμη του σχολίου.
Μακάρι να δονώ τέτοιες χορδές..
Καλό βράδυ!

20/10/10 21:20
ΣΤΡΑΤΗΣ ΠΑΡΕΛΗΣ είπε...

Γιάννης Ποταμιάνος
Οι αναλύσεις σου ραγίζουν τον θόλο του ουρανού μου..
Για το μόνο που ξέρω είναι ότι προσπαθώ.
Πολύ και έντονα.
Πολύ σ' ευχαριστώ για την επίσκεψη..
Καλό βράδυ Γιάννη!

20/10/10 21:23

Δημοσίευση σχολίου

Εγγραφή σε: Σχόλια ανάρτησης (Atom)

Ετικέτες

Αρχειοθήκη ιστολογίου