Το ασκλάβωτο πουλί που τραγουδάει ξημερώματα
Το σίγουρο σκοτάδι κι ο ουράνιος θόλος
Ένα κλάμα μωρού μέσα στην νύχτα
Κι ιδού εγώ, αφόρητος με τις παραξενιές μου
Χαλώντας την εικόνα μου και φτιάχνοντας μιαν άλλη
Σε κάτι μαγικό που γύρω μου συμβαίνει παρευρίσκομαι
Λιγάκι φανερός και πιο πολύ αθέατος ωστόσο…
Λέγοντας τα κρυφά και λέγοντας τα σώψυχά μου
Άψογα πρίγκιπας των ουρανών, φορτώνομαι
Μία γαλήνη φιλντισένια, μια εντύπωση να με διδάσκουν
Τα δέντρα γύρω μου σε μια τελετουργία καθαρότητας…
Αναρτήσεις
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου