Μόνος και έρημος απόψε που η γραφή είναι μια δύσκολη υπόθεση της ειλικρίνειας.
Τσαλαπατώ το λεξιλόγιο όπως οδοστρωτήρας την κανονισμένη
δουλειά του.
ηθοποιός σε έναν θίασο αοράτου.
Αλίμονο αν ήπια όλο το ποτό της Αληθείας- μεθά
πολύ κανείς με τα αλκοολούχα όνειρα!
Κοχλάζει μέσα μου η οιμωγή, ένας κρατήρας είμαι ζωντανών πραγμάτων·
Σφίγγομαι ολοένα σπλάχνο με
Σπλάχνο, αφήνοντας το μάγμα μου να κατακλύσει την πλαγιά την
Εκτεθειμένη της συνείδησης.
Περιστρέφομαι σαν μια βίδα που στερέωσε καλά την σανίδα
Του πάθους επάνω στον υλικό ουρανό.
Πού τεμπελιάζω άλλου από την ηλικία μου που δεν μετρήθηκε σωστά;
Λες χουζουρεύω κάτω από ένα γαλάζιο που αργοπεθαίνει…
Ό,τι και να μου πεις δίκιο έχεις, θα γίνω ανάμνηση
Θα γίνω παρελθόν, θα γίνω μια σβησμένη μνήμη που δεν αστειεύεται.
Η νύχτα απ’ την έμπνευση προέρχεται και
Αυτός που γράφει είναι άγουρος για
Να τον γευτείς ακόμα!
6/ 3/ 2025
Αναρτήσεις
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου