Τρέποντας μνήμες σε αισθήματα κάτω από το μάγουλο της τεχνητής νοημοσύνης…
Ο έρωτας ζυγίζεται όμως διαφορετικά.
Αν μείνεις άσπρος θα πεθάνεις άσπρος, μα είναι καλό
Όπως και να το πω σαν φαντασία βγαίνει.
Αδειάζεις την υδρία σου και είναι
Το στόμα σου σαν πάντα διψασμένο.
Μιλάς και δεν σε σέβεται η φωνή.
Ο κόσμος ανατρέπεται κάτω από κραυγαλέες συγκυρίες.
Τι χαζομάρα να μην νιώσουμε πού είναι το τέλος και πού είναι η εκτυφλωτική
Λύπη που θα μας κατακλύσει πριν τελειώσουμε!
Όλα μια λάμψη που παράφορα μας καίει…
20/ 3/ 2025
Αναρτήσεις
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου