Πρωινές διαπιστώσεις..

Το χάραμα κρύβει ένα σπάνιο επιφώνημα συντριβής.

Αν θρησκεύεις αγνά το καταλαβαίνεις,

Βάζεις τα παπούτσια σου και βγαίνεις να περπατήσεις

Μέσα στην ησυχία, στον απλωμένο γύρω διάκοσμο

της ψυχής.

Ω πόσα συντελέστηκαν ερήμην μου και δεν τα ορίζω!

Και πόσο παραξένεψα με τα χρόνια και έγινα

Ένας καλόγερος που με κανέναν πια δεν θυμώνει!

Συλλέγω χίμαιρες και ζω στην καθαρή Ουτοπία.

Αιχμηρό είναι το καθετί που προσεγγίζω.

Και η ζωή μου όπου σφάλλει είναι μια μετάφραση των παθών

Όπως πάντα είναι τα ανθρώπινα.

Ανήκω λοιπόν με έναν τρόπο στους λιποτάκτες:

Εκείνους που αφήνουν το σπαθί της μάχης και κρατούν την πένα

Να γράψουν τα μεράκια του ουρανού.

Όσοι ανάγνωσαν ποτέ φεγγάρι θα καταλαβαίνουν.

Είναι που δεν σε αφήνει αυτό το ύψος της μελέτης του θανάτου να δεχτείς να είσαι

Κάτι λιγότερο από μια τραγωδία που διακωμωδείται…