Γλιστρά στα χαμηλά η μελαγχολία μας
Όλα τα πράγματα σε μία διαδικασία να αφαιρεθούνε
Να όμως που ό,τι αγαπούμε, πιο πολύ αντιστέκεται
χρωματιστό μες τους αιθέρες·
Όλα σε μια θεσπέσια ιερουργία
Η ύλη αιχμάλωτη στα ταπεινά, όπως πάντα
Μα ο νους και η ψυχή (εάν κι αυτή αλήθεια υπάρχει…)
Πετούν στα ψηλά, δεν λογαριάζουν
Κόπο και πάθος, ζητούν
τον Έρωτα τον Μέγα
Πίσω απ’ τα αισχρά τερτίπια της πραγματικότητας·
Θέλω να πω πως σκαρφαλώνουμε εκεί που κι ο καθένας μας δεν το αντέχει·
Φτωχοί και εύθρυπτοι, έτοιμοι να διαλυθούμε
Αφήνοντας ξοπίσω μας τον τολμηρότερό μας ιδεαλισμό
Και μια ρανίδα αίμα για να μαρτυρά ότι υπερβάλαμε…
Αναρτήσεις
2 σχόλια:
Αφήνοντας ξοπίσω μας τον τολμηρότερό μας ιδεαλισμό
Και μια ρανίδα αίμα για να μαρτυρά ότι υπερβάλαμε… ...S.P.
...οδυνηρά αληθινό!!!!!!!!!
(γι' αυτό επαναλαμβάνω: ο νους, να τρέχει!
οι αποστάσεις να διαλύονται
κι ουρανός, ποιός ουρανός...???,
Εκείνος που εμάς ντύνει με λευκά σύννεφα )
"Αστοριανή" ΝΥ
Πάντα αγωνιστής είμαι, το ξέρεις.
Άρα λοιπόν μην βλέπεις ηττοπάθειες , αν..
Συγκεντρώνομαι και ανασυντάσσω δυνάμεις.
Και πάντα πατώ σε ποιητικά μονοπάτια.
Ξέρω πάντα τις αγωνίες και, νομίζω, τις σκέψεις σου.
Και με πολλούς τρόπους είμαι εκεί. Κοντά σου. δίπλα σου.
Τα φιλιά μου!
Δημοσίευση σχολίου