Των αισθημάτων η απόχη…

Ιδρωμένη και φουρτουνιασμένη απ’ τις εξάψεις

Λυγίζεις σαν ένας ίσκιος ισχυρός

Και πας. Στο κορμί σου

Το φθινόπωρο αφήνει μια λεπτή πούδρα

Αισθημάτων που καθαγιάζουν την όψη σου! Φεύγουν

Πληθυντικά τα δευτερόλεπτα

Βραδυφλεγή. Ανοίγουν

τις άλλες πύλες

Εκείνες της φαντασίας και η οσμή σου

είναι γιασεμί και λεβάντα

Βαρύτιμη.

Ζητώ την ζωγραφική να με συνδράμει για να σε ιστορίσω με χρώματα ενώ

Μόνο με λέξεις πιο πολύ τα καταφέρνω˙ κι έτσι

Τελειώνει η αποτυπωμένη ιστορία μου

Μες την ερωτική φωτιά που έφερε ο πόθος για τον πόθο…

Μου αρέσει!

Σχόλιο

Κοινοποίηση