Κοιμάμαι κι όμως, στην ουσία, ξαγρυπνώ!

 

 

 

Επισκευάζω σκοτάδια και τα αποδίδω

στο φυσικό στοιχείο τους: τον ουρανό

Που τα αποδεκατίζει με χιλιάδες αστέρια!

 

Της λεπτής, λεπτότατης απόχρωσης ιχνηλάτης

Και παίζοντας με τις εκπλήξεις των αινιγμάτων που

δρασκελούν το μυαλό μου-

Καταλήγω ερημίτης που- δίχως αντάλλαγμα- αναζωπυρώνει

την Φαντασία που θρέφει Ουτοπία μέχρι που

ν’ ανθίσει!

 

Κοιμάμαι κι όμως, στην ουσία, ξαγρυπνώ!

 

Πλάση από άπλαστα είδωλα χιμά εντός μου και μου υπαγορεύει

Παραμύθια που μέλλεται να βγουν αληθινά.

 

Εγρήγορση των αγαθών προθέσεων, τιμιότητα των ήλιων μου, δώστε μου μια λιακάδα πανέμνοστη, αφήστε με να κατορθώσω μια ελευθερία

Τρυφερή-

 

Άσπιλη, τυλιγμένη στον γραμμένο ιστό της Αστραπής, στον θεϊκό αέρα

Που συγκεράσει τα αόρατα με τα ορατά και μου αποκαλύπτει

Νεράιδες, θάλασσες και διαθήκες από κείνες που θα ανοίξουνε

Οι άνθρωποι του μέλλοντος, αλλιώτικά για ν’ ανασάνουν!

 

                                                               5.9.2020