Για όλα κόπτομαι.

Αντικατοπτρισμούς σκαρώνει το φως και απογεύματος
φλυαρία και μέθεξη
στο μυστήριο των χρωμάτων.
Απέριττο σώμα του ουρανού, μπάζει ύδατα θαλάσσης
και πλαταίνει την διαφάνεια.
Μια σειρήνα αθωότητας καλεί τα πλάσματα σε εγρήγορση.
Φορώ τα ελαφρά υποδήματα της ετοιμότητας.
Για όλα κόπτομαι.
Παρόχθιες ελιές ανταμώνουν στον ψίθυρό τους τα νεκρά κοχύλια.
Άφωνος κι απ’ την σύσμιξη των λόγων
παθιάζομαι να ανοίγω τρύπες στο χωράφι της αίσθησης:
Τυφλοπόντικας βακχεύων!
Η νύχτα είναι ο δράκος που εξέβαλε φωτιά να ζωντανέψουν
τα σύμπαντα
και κρύφτηκε στα δώματα του ατελείωτου παραμυθιού!

10.7.2020