Επιμύθιο της προσωπικής φιλαυτίας!

Το καλοκαίρι είναι ο τρόπος μου είναι

η ηλιόλουστη καταφυγή μου·

Τον άλλον καιρό μαζεύω εικόνες

Και ξεθυμασμένα φιλιά- ταριχεύομαι

Για να ζήσω σε άλλη ζωή

Ζώντας με τραγικές μετεμψυχώσεις.

Στον ύπνο μου συγκρατώ μια βίβλο ονείρων,

Ακούω την βροχή, θέλω το έλεος

Των θεών- στον ύπνο μου

Είμαι μια ακούραστη μέλισσα που εργάζεται

για την συντέλεια του κόσμου.

Πείνασα για μια πράξη γενναία,

Όσα άστρα θησαύρισα, γίναν ένα ιερό κομπολόι

που χτυπά τις χάντρες του μες τον μηδενικό χρόνο·

από πού θα φύγεις ψυχή και σε ποιά σώματα θα κατασταλάξεις;

Ακατοίκητος δείχνω το γαλάζιο αχνάρι μου,

Όπως η θάλασσα τα λουλακί φουστάνια της!

Το Πνεύμα το βαθύ αυλάκι της ανθρώπινης πορείας

Σκοτεινιάζει και φωτίζεται, χορεύει

Και ακινητεί μέσα στις εποχές, κάτι

Φορές με πισωγυρίσματα προς την βαρβαρότητα, τον κακό

Εαυτό μας.

Α Τέχνη- πόσο

Ξορκίζεις την αιματοχυσία!

Και πάντα υπάρχει μια μουσική

Που χουχουλιάζει όπως μεταμορφωμένο σκουλήκι

Μες το κουκούλι των τολμημάτων!

Α Τέχνη!

Ιερός δρόμος ο τρόπος ο βηματισμός σου!

19.7.2020