Τω τρόπω τω άλλω…

Συναντάς τις κορφές εκεί
που γίνονται οι Ιδέες σκόνη, και βαραίνουν
και σήπονται τα πολιτεύματα.
Να η Επιστροφή σε κείνο που νομίσαμε θα μας σώσει, στο φλύαρο
ρυάκι των χρόνων, στον καθαρμένο στοχασμό.
Κι όμως,
Κηδεύονται μέσα σου οι αυταπάτες,
Έγκλειστος στου εαυτού σου το νεφέλωμα
Ομιλείς μια γλώσσα παρομοιώσεων χαρακτηρισμένων
Και ποιητικό σιρόπι ποτίζεις
Και λάβδανο τα λόγια τα μελένια.
Αγκιτάτορα των δραμάτων, οι κοινωνίες
λαμπρά θα στολίζονται, και μέσα τους
θα κατατροπώνονται οι άνθρωποι·
επιστρέφω
και φεύγω από φυλακή σε φυλακή,
ένας πλάνητας είμαι
που παίζει ζάρια με την μοίρα του,
φωτίζει και σκοτεινιάζει,
καμιά θρησκεία για σπουδή,
το αίμα κουρνελίζει στα σκαλοπάτια του φεγγαριού,
τάξεις αντιπαλεύονται τις τάξεις, -πού φτάνει
η αιώνια διαμάχη και εσύ θα ταχτείς
στο πλευρό εκείνων που μεθαύριο θα γίνουν
φτου κι απ’ την αρχή, οι νέοι δυνάστες σου; Να εδώ
που πιστεύεις θαύματα και πάλι
ο άνθρωπος θα σε προδώσει!