Τα χωράφια του Αιγίου ανασαίνουν βαριά.
Το χώμα τους είναι θυμωμένο.
Κάτι μου κάνει η γης από αμνησία που δεν κατανοώ.
Σπίτια παλιά, πεζόδρομοι, αυταπάτες.
Κι οι άνθρωποι είναι όπως είναι πάντα ίδιοι οι άνθρωποι.
Γεμάτοι αμφιβολίες και θρίαμβο εγωιστικό…
Αίγιο 23 Μαρτίου 2014
Αναρτήσεις
1 σχόλιο:
...Καλησπέρα!
Με τους ήχους της "Αιγιώτισσας"
ανεβοκατέβηκα τα σκαλιά της ΤΡΥΠΗΤΗΣ...
και
τα ποιήματά σου (2008: Βρίσκω πάντως την αφή παρακμασμένη. Γέρασαν
Και δεν μου ομιλούν όσο θα ήθελα τα Αοράτου. Νιώθω
Μια κούραση βαριά. Μπορεί
Οι δεξιότητές μου να αμβλύνθηκαν, ή
Να μπάζει από κάπου, ο δικός μου ουρανός.)
Τα αντανακλαστικά σου, δίκαια και για τρία ποιήματα του "Αιγίου..."
Ήπιες νερό...
Στρατή μου,
και γεύτηκες "άκαρπο εγωϊσμό"...
!1.30, σε καλούσαμε, μα λείπατε!!!
Φιλί στην όμορφή σου,
Υιώτα-Δημήτρης
ΝΥ
Δημοσίευση σχολίου