Θηρασία..

Πέφτουν τα βράχια όπως πέφτει ο άνεμος

Όπως πέφτει το ιερό μαύρο σεντόνι

Της νύχτας

Όπως πέφτει το φεγγάρι

Με τα φαγώματά του τριανταφυλλένια

Και απλώνει το βελούδο του πα’ στα νερά.

Στον ύπνο κουρνιάζουν όνειρα πουλιά

Η ηχώ απ’ της ψυχής σου το νεράκι

Γάργαρη ώρα στα ρηχά του ήσυχου βραδιού.

Τσακμάκι πέτρας που κρύβει την λάβα της

Αιώνες τώρα· ντόμινο

Ενός μακρινού θανάτου.

Σκοτεινιάζουν οι θάλασσες

Σαν ύφαλος που του εκλάπη η φωνή

Κι ορμώμενος μπροστά, πολλά τυρβάζει.

Κατακρημνίζονται οι ανέστιοι λίθοι

Και κοκκινωποί και μαύροι ανθίστανται

Στης ασωτίας των καιρών την κιβωτό.

Θηρασία αρχέγονα έωλη χώρα…

                                             Οία 23.3.2013