...

...

ΕΠΙΣΚΕΠΤΕΣ ΚΑΙ ΦΙΛΟΙ ΜΟΥ..

17 Ιουλίου 2010

Στα ..ήντα μου είμαι ακόμη ερωτύλος

Ό,τι υπάρχει είναι λόγος
Στίχος με άγνωστο προορισμό
Οι μέρες δασκαλεύουν τον χρόνο γι'αυτές να αδιαφορήσει
Αλλά πώς αδιαφορεί κανείς για τις ωραίες κοπέλες;
Κλειδώνονται τα γραφεία κάθε απόγεμα
Οι υπάλληλοι κατεβαίνουν με το νωθρό ασανσέρ
Παίρνουν τα αυτοκίνητα
Η Πατησίων πήζει
Το Μοναστηράκι ορέγεται αυτές τις ξανθές λιγνές τουρίστριες
Με τα ωραία πόδια και το έκθετο στήθος
Κάτι αρχαιολόγοι σκάβουν χαμηλά
Στην Ηφαίστου
Πιο χαμηλά από εκεί που το εύρημα είναι απόδειξη
Εγώ βιδώνω την ζωή μου
Ευκίνητος, δυσκίνητος, αεικίνητος
Αυτοκίνητος ούτε- αφού το οξυγόνο μου είναι βαρύτιμο καύσιμο
Όταν σχολώ φτιάχνω στιχάκια
Σαν ξόρκια με σκόρπιο μέσα τους ένα παράξενο νόημα
Φλερτάρω με όλα τα κορίτσια
Στα ..ήντα μου είμαι ακόμη ερωτύλος
Και κοιτώ που γερνάω
Μην βάζοντας διόλου μυαλό
Αφού μυαλό είχαν μονάχα οι πεθαμένοι μου δάσκαλοι..

17.7.2010

4 σχόλια:

Νικόλας K. είπε...

Το μυαλό γερνά πιο αργά σε σχέση με το σώμα!
Η σκέψη είναι ελεύθερη να ταξιδεύει!
Τα χείλη πάντα έχουν ανάγκη από φιλί όποια και αν είναι η ηλικία τους!
Το σώμα αντίστοιχα έχει ανάγκη από χάδια, πάντα θα την έχει αυτή την ανάγκη!

ΣΤΡΑΤΗΣ ΠΑΡΕΛΗΣ είπε...

Νικόλα πολύ ωραία το είπες!
Αυτό είναι λοιπόν:
Αρνείται το μυαλό μου να γεράσει..
το σώμα ας κάνει ό,τι θέλει..ποιός νοιάζεται;
Πολύ όμορφη η σελίδα σου!
Θα έρθω σύντομα..
Καλό βράδυ!

~reflection~ είπε...

αχ...
σαν παραπονο ακούστηκε η διαπίστωση!...

και τότε...

Η έμπνευση θυμήθηκε τα λόγια του Μάρκες:
«Οι άνθρωποι δεν παύουν να ερωτεύονται καθώς γερνούν… Αλλά γερνούν, όταν παύουν να ερωτεύονται!»…

Τα φιλια μου, Στρατή... ερωτευμενα..
ως αρμοζει στους ποιητες...

ΣΤΡΑΤΗΣ ΠΑΡΕΛΗΣ είπε...

Όταν πεθάνω λοιπόν να θυμάστε από μένα ότι η καρδιά μου χτυπούσε δυνατά ως τα γεράματα..

ερωτευμένη με την Γυναίκα που δεν την συλλαβίζεις...ψελίζεται..

Πώς θα μπορούσες να πεις αλλιώς σωστά την Ομορφιά;

Ε ΚΑΚΙΑ;

Ετικέτες

Αρχειοθήκη ιστολογίου