...

...

ΕΠΙΣΚΕΠΤΕΣ ΚΑΙ ΦΙΛΟΙ ΜΟΥ..

30 Ιουλίου 2010

Το πρωί λέει τα πράγματα με το πραγματικό όνομά τους.

23.

Το πρωί λέει τα πράγματα με το πραγματικό όνομά τους.
Τίποτα μετονομασμένο.
Το πουλί-πουλί, το δέντρο-δέντρο·
Και ο άνθρωπος
Διψασμένος της γνώσης.

Ομοιοκατάληχτα λουλούδια
Σπίθες βγάζουν
Φωτός
Που ένα άρωμα πάντα τους περισσεύει.
Στο βάθος κήπος. Και μετά η θάλασσα.
Μα πάντα ο ήλιος.
Θεός που υπερασπίζεται αυτά τα νιάτα
Που σπαταληθήκαν ν’ απολαμβάνουν την ζωή.

Ωραία όλα!
Και η μέρα που άρχισε να χρυσίζει σαν κάποτε
Που οι θεοί ερωμένη την είχαν.
Και τα πουλιά που έφυγαν για τον βαθιά ορίζοντα.
Μες τα φυλλώματα αντήχησε σαν ποίηση ο μπάτης.
Στα ριζά του βουνού σκαρφαλώνουν αμπέλια.
Από παντού να τετερίζουνε τζιτζίκια·
Μονότονες οι συγχορδίες τους να σχίζουν
Το άτονο ετούτο μεσημέρι
Του καλοκαιριού.

Αναπνέω σαν η ζωή να μην μου οφείλει τίποτα
Κι εγώ αγριεμένος της το παίρνω-

Μ’ ένα δικαίωμα πολεμιστή που σέβεται μόνο το δίκαιο της λόγχης
Και της ψυχής τον φόβο του μετά.

13.7.2008

2 σχόλια:

Δέσποινα Γιαννάκου είπε...

Mας χρωστάει ...
Αρπαγες λοιπόν ,ληστές ,πειρατές στιγμών,ανάσας..
Οσοι παρακάλεσαν για ζωή ,για όνειρα ,δεν τους άκουγε ...τα έδινε απλόχερα σε όσους απαιτούσαν!!
Πολεμιστές λοιπόν...που να ακούγονται οι ιαχές μέχρι τ' αντίπερα να οπισθοχωρούν οι φόβοι..
Να νικηθούν οι απώλειες....
υπέροχο !!!! καλό βράδυ ποιητή

ΣΤΡΑΤΗΣ ΠΑΡΕΛΗΣ είπε...

Κτήση είναι και το να κατέχεις την ψυχή σου!
Καλό βράδυ ΔΕΣΠΟΙΝΑ!

Ετικέτες

Αρχειοθήκη ιστολογίου