Το ποίημα εξοφλήθη-

Βαμμένη με όνειρο η κοιλάδα. Απ’ την άλλη μεριά όπου ο ήλιος 
έσπασε το εκμαγείο του ύπνου

Και τα νερά ξεχύθηκαν μες την ωραία Κυριακή 
και μες την ερημιά της.

Μια σκόνη σκέτη πούδρα και λεπτότερη

κάθεται επάνω στα νομίσματα των χόρτων.

Τι ύλη δέσμια του πουθενά ανασύρει απ’ τα ορυχεία του μεσάνυχτου η αυγή

Και τ’ άλλο πρωί, γιρλάντες φτιάχνει που, στις πέτρες πάνω, 
φωσφορίζουν

Επικές!

Η αναπνοή, αγώνας. Η ζωή

Αγώνας. Απ’ τα ερμάρια των νεφών μια πρωτοκολλημένη πάχνη 
τσουρουφλίζει της χλόης το έναυσμα.

Αφήνω την έκπληξη να σεργιανίσει τα μάτια μου επάνω στις απαλές γραμμές των λόφων.

Το ποίημα εξοφλήθη-

Σαν προσευχή που βρήκε ανταπόκριση και ήρθε, σαν ψιχάλα όψιμη, το έλεος.