.jpg)
Σβήνω το φως και το δωμάτιο μ’ ακολουθεί
στον ύπνο. Συλλαμβάνω
επ’ αυτοφώρω εαυτόν να ονειρεύεται- ω Θεέ μου!
Δεν θα τελειώσει ο σαματάς των επιθυμιών κι ας η ζωή
σκλήρυνε και απέκτησε καβούκι. Στον ουρανό
φεγγάρι ρέει στα βαθιά και οι νομοτέλειες καθ’ όλα
συνεχίζονται
ωραία. Ηθικό φρόνημα
της νύχτας ακμαίο. Κι εσύ
που τριγυρνάς στην σκέψη μου σαν πληγωμένη ελαφίνα, εσύ
ψάχνεις το δάσος που φιλοξενεί πουλιά και το δικό σου
ταίρι..
Αναρτήσεις
2 σχόλια:
Μ’ ένα μακεδονίτικο διάδημα και κάτι από φεγγάρι ζαλισμένο... ΣΠ
Απόψε κατάφερα να συναντηθούμε!!!
Χαιρετισμούς,
Υιώτα
αστοριανή, ΝΥ
ε να που κι εγώ από μακριά σου λέω καλημέρα!
Να αντέχεις!
Δημοσίευση σχολίου