Ό,τι γεννιέται απ’ την αλήθεια μας δεν είναι ποίημα, είναι φουσκοθαλασσιά

Υπάρχει αυτό το ασθενικό σώμα του γερασμένου σκύλου

μες το απόγευμα και η λιακάδα που μας κούρασε όλη την ημέρα.

Παιδιά κάνουν ποδήλατο και πάνε.

Νυχτώνει με αξιοπρέπεια.

Αφήνομαι στο ασφαλές λιγόστεμα που έχει το φως και κάνω εδώ τις τελευταίες σκέψεις μου.

Πνίγει τα πάντα η ζέστα.

Μ’ ένα βιβλίο στα χέρια μου και περπατώντας δρόμους που αγαπούσε ο ποιητής.

Κοντά στην Κόρινθο το πρωί κολύμπησα λαχταρώντας γλυκά μες της θάλασσας την ωραία δροσιά.

Βότσαλα άψυχα στην παραλία και ψυχούλες λουλουδιών που αντέχουν την πυρά.

Στην πίσω αυλή.

Ήπιαμε έναν καφέ κουβεντιάζοντας και χάρηκα που η φιλία επιβιώνει

Ανάμεσα στην θλίψη των καιρών και της ζωής το μαρτύριο.

Ό,τι γεννιέται απ’ την αλήθεια μας δεν είναι ποίημα, είναι φουσκοθαλασσιά

που παρασέρνει ήσυχα το καταθλιπτικό αεράκι που εμπνέει η εποχή.

Για έναν και για χίλιους λόγους θα αντέξουμε..

                                                         2013