Εκεί που σου κρατώ το χέρι

Μικρές σπίθες πως ο ήλιος ανάβει  και μαγκώνει αθανασία το νερό

Και, στην επικράτεια της αισιοδοξίας, ένα ελληνικό λιβάδι, μες το φως που κανοναρχεί με ελέησον και Δόξα Σοι

Πουλιά σμήνη ιλαρά     σαν άπεφθα φωνήεντα

Στην γλώσσα αντικατοπτρισμένα που εφθάρη’

Και των σύννεφων οι παρομοιώσεις, παιδιόθεν γαλανές και υπόλευκες

Που τις κρατούμε μες τον νου και τραμπαλίζονται εντός τους

οι σκέψεις μας

Μικρός κολπίσκος και η θάλασσα αινιγματική

Εκεί που σου κρατώ το χέρι και η αμνησικακία που κομίζουν οι ελιές

Τραντάζει τα παράλια της φαντασίας..