Αιθέρια και εύπλαστη

Λίθινο πρωινό μέγα

Μετά ‘πο την βροχή

Κάψες του Ιούνη να βγει μπροστά

Από της Περσεφόνης την ανάσταση

Νοτισμένα φύλλα γεμάτα νερό και μπαρούτι

Στιλπνά όσο το φιλί σου

Τρεμοπαίζουν ωραία

Ένας αέρας λίγος σκουντά

τις φιστικιές

Και τις μεγάλες πικροδάφνες

Εσύ κοιμάσαι ακόμη μες την αγκαλιά μου

Αιθέρια και εύπλαστη

όπως μια λαμπερή δροσοσταλίδα

Κοιτώ τα βλέφαρά σου

Κλειστά ματόκλαδα που τα γεμίζει μια φωνή

Από έρωτα- πού είσαι

Βαθιά μέσα στον ύπνο και συνεπαρμένη

Απ’ της αγάπης μου τον ζέφυρο και το λίγο

Της κάμαρας υποβλητικό φως;

Πατρίδα του κορμιού, αγαπάκι, μελισσάκι μου!