Με κατοικούν αγωνίες

Με κατοικούν αγωνίες- οι τοίχοι μου

μισογκρεμισμένοι αφήνουν

να πλεονάζει συμπέρασμα

θλίψης.

Αυτό που είναι αναγνώσιμο δεν το αναγνωρίζει κανείς -

νεφελώδες κάτι σκεπάζει

τα πάντα

και, ο ζητάς, ποτέ ο έρμος δεν βρίσκεις.

Μπλέκω την σθεναρή δημοτική με την αρχοντική

καθαρεύουσα

και γίνεται σύμπαν

λεκτικό

κεχριμπαρένιο.

Εγκλωβίζονται μέσα μου οι φαντασίες κι οι πραγματικότητες-

ξιφασκούν τα λίγα με τα πολλά, οι ηθικές αμφισβητούνται

κι ένας καπνός από φωνήεντα που ιερουργούνε,

σαν θυμίαμα

ανεβαίνει ψηλά τονίζοντας

του ουρανού τις επάλξεις.

Τα σημαντικά μου είναι μια ανταμοιβή που κυνηγώ κι αν θα εισπράξω άλλο δεν ξέρω

από της αγωνίας το ατόπημα       όπως εκεί με σπρώχνει

του πληκτρολογίου το μέγιστο πεδίο μιας αναζήτησης

που δεν τελειώνει..