Λυρικοί δαίμονες

Είναι η τάξη που διασαλεύεται είναι οι ορδές των εντόμων

Είναι η αχτένιστη λεύκα κοντά

Στην παραλία, εκεί

Που κάποιοι αθίγγανοι λούονται
στα Άβδηρα της Ξάνθης ανέμελοι

Και θορυβώδεις, στολισμένοι

Με την κομψή μελαχρινάδα τους.

Τρώνε καρπούζι και
τρέχουνε πάνω κάτω

Λυρικοί δαίμονες Βάκχοι καθ’ όλα.

Ακούγονται της μουσικής τους οι χαρές- μια λαϊκή

Ορχήστρα...     Απογυμνωμένοι από στολίδια

Ατμοσφαιρικά ωραίοι και ευθύβολοι

Τραντάζουν το δάπεδο της αμμουδιάς.

Συνομιλώ με την παραδεδεγμένη αξία τους

Συνομιλώ με την αυθεντικότητά τους

Ποιώντας την εικόνα που μου δίνουν
να μεταδώσω εδώ.

Και ενώ είναι ανέφικτα τα χρώματα της φωνής, η μουσική

Είναι μια κλίμακα παράξενη που όπως του τόξου η χορδή,
τεντώνεται και βάλει

Εναντίον του κάθε πικρού της ζωής μας που έχει..