Είναι μια κιθάρα ορθή, με χέρια και πόδια

Κατεβαίνει τα σκαλοπάτια της λέξης ″ έκπληξη″

Είναι μια κιθάρα ορθή, με χαρούμενα χέρια και πόδια

Τα χείλη της μιλούν γλυκά και είναι δύο πετροκέρασα

Που μοιράζουν δώρα στον άνεμο.

Χοροπηδούνε μέσα στο λινό μπλουζάκι της      δυο στήθη ολόρθα

Με  ρώγες χαρωπές σαν της αμπέλου του Αυγούστου

Χοροπηδούν οι μελωδίες γύρω της οι επουράνιες.

Κόρη μελαχρινή κι ανάλαφρη σαν που ακμάζει πεταλούδα

Αναστατώνει τις λέξεις μου, φέρνει γραμματικό οργασμό

Και, μες το λυρικό παράπονό μου,     σπίθες βγάζει.

Την πιάνει αγκαζέ το μεσημέρι

Την κοιμίζει στην γλαφυρή αγκαλιά του

Την ποτίζει την αμβροσία των πέρα νεφών

Και την παραδίδει στους τόσους θεούς

του αόρατου κόσμου..