Να κοιμάσαι κάτω από το πάζλ
των ανέμων και μέσα στην γλυκιά σιωπή
Καταλύοντας τον θλίψη των
δέντρων..
Τα χέρια σου στα χέρια μου
εσπεριδοειδή μυστικά που δεν ποτέ αποκρυπτογραφούνται.
Κυκλωμένη από τους τυφώνες
των ονείρων, πασίχαρη
Σαν λέξη ευχετήρια.
Το ποταμίσιο δάκρυ σου κυλάει
στα μάτια σαν μαργαριτάρι που ιριδίζει
Αφήνοντας ακάλυπτο τον αριθμό
που η γεωμετρία του πόθου θέλει.
Μιλώ τα φωτεινά σου
πληθυντικά φιλιά και σώνομαι
Ανάμεσα σε κείνα που δεν
μπόρεσα να πω και που με καταδυναστεύουν
Φτάνοντάς με στο μη θνητό και
στο εξωανθρώπινο..
Αναρτήσεις
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου