Αυτό που εξαρτάται από μένα
είναι ένα ξερό κλαδί που επιμελούμαι
Την χλώρανση του.
Σαν να μην μου έκανε ποτέ ο
αριθμός
Των θυμάτων της κάθε γήινης
τραγωδίας και ήθελα
Να αντιστρέψω τον χρόνο και
να τα δω
Δικαιωμένα μες την άλλη ζωή
τους.
Αυτόν τον μύθο που αγαπώ στα
ποιήματα, αυτός ο μύθος με εγκλωβίζει
Σε ένα περιρρέον λευκό και
βαθύ αγωνίας σκοτάδι.
Τραγωδώ με την φορά που θέλει
ο έρωτας. Κάπου θα είσαι
Εσύ ο ακροατής μου και κάπου
θα σκέπτεσαι
Αυτά που σου μιλώ μήπως από
εσένα υιοθετηθούνε
Και γίνεις ίδιος και
απαράμιλλος εγώ..
Αναρτήσεις
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου