Όταν θα αναρωτηθούμε κάποτε

  

Κλείνω τα πάντα – ο χρόνος μόνο με καταπιέζει.

Όταν θα αναρωτηθούμε κάποτε για όλα,

θ’ ανακαλύψουμε την προδοσία μα θα είναι αργά-

βελάζει, αν είναι πονηρός πολύ, ο λύκος.

Κι εκείνοι που συνέργησαν για το κακό,

έπραξαν την αγχόνη μας και άντε πιάστους..

Μόνο το αποκαΐδι μένει απ’ την φωτιά που έκαψε τα πάντα

και το χρώμα της οργής

που δεν εκφράστηκε.

Πέθαναν μέσα μας οι εκμυστηρεύσεις.

Ιδιωτεύουν οι σκέψεις μας   

και πουθενά δεν βγάζει.

Αντέδρασε μυρίζοντας το δεντρολίβανο και με νηφαλιότητα. Αν θα βρεθείς

Στο πεζοδρόμιο της ιστορίας, έχε κατά νου ότι

για μία πίκρα πάντα θα σε προορίζουν-

Και θα σε θυσιάζουνε ασύστολα..