Ξεφορτώνομαι υλικό βάρος, κλαίω
γιατί απ’ όσα
αποκτάει ο άνθρωπος
μόνο του
αισθήματος μένει
το δάκρυο
ειλικρινές
καθαρό.
Να η ευαισθησία
μου: αγαπώ τις φουντωμένες λεμονιές
σαν που με έμαθε ο
παππούς μου και των τριαντάφυλλων
το πολυσέλιδο
άρωμα. Πόσες αναγνώσεις επιδέχεται
η φωτιά; Κι η
πατρίδα
πληγωμένη από τους
καταπατητές της, η πατρίδα
φοβάται την
γεωγραφία της σαν να ‘ναι κάτι που αλλάζει
γιατί το θέλησαν
οι ισχυροί.
Μυρίζει σήψη
αυτοκρατορίας και υπερσυντέλικο
σάπιο πολίτευμα.
Μυρίζει δολερή
κατ’ όνομα δημοκρατία. Προσπαθώ
μην χάσω τα μυαλά
μου μες την παρακμή κι αφήσω
να μου πάρουν τον
ντορβά όπου συνάζω όνειρα και ευτυχίες γαλανές..
2 σχόλια:
Προσπαθώ
μην χάσω τα μυαλά μου μες την παρακμή κι αφήσω
να μου πάρουν τον ντορβά όπου συνάζω όνειρα και ευτυχίες γαλανές.. ΣΠ
...στα άτια, δεν φοβούμαι τίποτα
παρα μόνο την δική τους κούραση...
μα εσύ,
ακάματος είσαι!
Φιλί,
Υιώτα, ΝΥ
να είσαι καλά Υιώτα!
καλό απόγευμα!
Δημοσίευση σχολίου