Τι θα μείνει μετά από όλον αυτόν τον θόρυβο κανείς δεν ξέρει
Ούτε εμείς που σιωπήσαμε στρυμωγμένοι
Πίσω από ιδιωτικότητες ούτε
Κι εσείς που αναγνώθετε τους εγωισμούς του συνόλου, νομίζοντας
Πώς κάπου θα φανερωθεί η Αλήθεια. Συντρέχουν λόγοι να γεννά ανησυχία το μέλλον.
Ένα φερέλπιδο στιχάκι σαν μαχαίρι δίκοπο ακονίζεται
Πάνω στον ήλιο του μεσημεριού· κι εδώ
Που στοχαζόμαστε σπουδαία μέσα σε μια όμορφη λιακάδα
Του Μάρτη, εδώ
Καμία ματαιοδοξία δεν χωρά, κανένας
Λόγος κενός- μόνο η απλότητα του
Φωτός υπάρχει που
Δεν ξιπάζεται από κανέναν επηρμένο μασκαρά
Που να παραπλανήσει θέλει τις αγνότητες…
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου