Πρωινός διθύραμβος από την Ιστορία της νύχτας ξεκινημένος…

 

 

Περήφανα άλογα περνούν μέσα στον ύπνο μου,

Πουθενά δεν έχει γαλήνη,

σχήματα αόριστα φωταγωγούνται και για την συνείδηση είναι καθαρό μεσημέρι,

ακούω μες την ταραχή,

Ένα πουλί πετάει κατά την αγρύπνια,

η ψυχή συνθέτει λυρικά τριαντάφυλλα, ανήκοντας σε άλλον κόσμο,

Αγαπώ τα ποιήματα γιατί μου δίνουν κλίμακα να αναρριχηθώ,

προτού να η αυγή συλλαβίσει τις φωταψίες της ένας γλάρος πετά επάνω απ’ το κατάστρωμα των τραγουδιών,

χαρά και ναυσιπλοΐα,

χαρά να σκιρτούν οι καρδιές των φυτών και να μπολιάζονται με αγνότητα, από αρχαία λατομεία κομίζω,

Χαρά να γίνεται Ορατό το αφανέρωτο, χαρά μου,

Ζεύω την δημητριακή ανθοφορία στο άρμα μου της λύρας

Και ο διθύραμβος που μπόρεσα σαλπίζει για μια νίκη θαυμαστή…

 

                                                    1.11.2020