...

...

ΕΠΙΣΚΕΠΤΕΣ ΚΑΙ ΦΙΛΟΙ ΜΟΥ..

5 Μαρτίου 2015

ΟΝΕΙΡΑ

                           


Τελικά
          τα όνειρα
                  είναι μια ντουλάπα με ρούχα αφόρετα
                                   που δεν πρόκειται ποτέ να φορεθούν
                                          ή
                                                 θα τα φάει ο σκόρος.

                              Μονάχα η φαντασία του κορμιού προβάρει
                              το ύφασμα
                              που όμως είναι σε διαστάσεις
                              χιμαιρικού καταποντισμού.

Έζησα χωρίς αυτές τις φρικαλεότητες.
Οι επινοήσεις των ανθρώπων λίγο μ’ ενδιέφεραν.
Όσο στην ηλικία παιδιού που αρχίζει
να αιθεροβατεί από αγνότητα.

Λίγοι πιστέψαν στην νίκη μου.
Η θέληση μου ήταν το βήμα!
Περπάτησα μες την πραγματική κοιλάδα των πικρών
κι αβάσταχτων γεγονότων
που μ’ ατσάλωσαν
μπροστά στην χίμαιρα!
Το αύριο ας είναι «Εύγε:».




                                            Ηράκλειο 10/9/82

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Ετικέτες

Αρχειοθήκη ιστολογίου