Ολίγης της φουρτούνας μου…

Οι ανατροπές είναι που με συγκινούν.

Όπως εκείνο το όνειρο που, ήρθε κοντά μου, πολλές φορές ώσπου, στο τέλος, το έκανα κατοικίδιο και που να μην υπακούει σε νόμους φυσικούς…

*

Την πρωτιά την έχει η Γραφή!

Κι όχι που είναι, απαραίτητα, το μήνυμα έπαθλο· απλά, ετούτο το κατόρθωμα του ανθρώπου, κρύβει τόση δύναμη όση, το δηλητήριο στο στόμα του, το φίδι.

Να αποτέλεσμα! Ποιητικό ή μην…

*

Των γυναικών που αγάπησα τα σώματα… Κάποτε τα είχα στην αγκαλιά μου· κι είδα, απ' το παραθυράκι μέσα τους: μακάριο στόλισμα επίγειου παραδείσου…

*

Είναι αυτά που θέλουμε αλλά και δεν είναι..

Η ματαιοδοξία μας τα περιβάλλει με εκτίμηση· τόση που να κουμπώνεται η εξομολόγηση και να μην θέλει να πει τα σωστά της..

*

Θα χάσω το ύψος και ο ρεμβασμός θα μείνει για τα χαμηλά.

Είναι αψυχολόγητη ετούτη η Κοιλάδα.

Η Αλεξανδρούπολη μου γνέφει με νόημα· είμαι ποιητικός ακόλουθός της..

*

Τόσες συνέπειες για μια συνέπεια που θα επαναστατήσω.

Θα δεχτώ να με μεταφράσουν οι μέλισσες.

Όχι στην καθομιλουμένη του μελιού αλλά, στα αρχαία ελληνικά της γύρης..

                                                                 Αλεξανδρούπολη 3.2.2015