...

...

ΕΠΙΣΚΕΠΤΕΣ ΚΑΙ ΦΙΛΟΙ ΜΟΥ..

20 Οκτωβρίου 2013

Νέτο σκέτο




Σκέφτηκε να μιλήσει και, πριν κάτι να πει,
ο ορίζοντας ράγισε σαν πορφυρό ρόδο που κλονίζει ο αέρας.
Η κλίνη του μετεωρίστηκε κι ανέμιζαν λευκά σεντόνια μες το μούχρωμα και στην πνοή της μέρας που εχάθη᾿.
Γελούσε στην αυλή ο μενεξές.
Στο σύρμα απλωμένα τα ασπρόρουχα..
Νέτο σκέτο φαινόταν το ελεητικό φεγγάρι.
Κάπου εκεί φιλήθηκαν οι δυο ερωτευμένοι και από την ιστορία του πράγματος καταλάβαινες τα ωραία μετά..
Τσάκισα ένα κλωνί βασιλικό και το έφερα στα διψασμένα ρουθούνια..

                                                      8. 10.2013



5 σχόλια:

Μαρία Κανελλάκη είπε...

Τι ωραίο!!!
Ως εδώ μύρισε ο βασιλικός...
Καλό βράδυ Στρατή!

ποιώ - ελένη είπε...

"Σκέφτηκε να μιλήσει και, πριν κάτι να πει,
ο ορίζοντας ράγισε σαν πορφυρό ρόδο που κλονίζει ο αέρας"

Στον ορίζοντα και στο ζεστό χώμα
ταξιδεύουν τα λόγια που ούτε καν
ψιθυρίσαμε

φιλί

ΣΤΡΑΤΗΣ ΠΑΡΕΛΗΣ είπε...

Μαρία
μακάρι όλα τα θεωρητικά μου ρόδα κι οι βασιλικοί να φτάνουν σε σένα..
καλό απόγευμα!

ΣΤΡΑΤΗΣ ΠΑΡΕΛΗΣ είπε...

Ελένη
γι αυτά τα λόγια που δεν ψιθυρίσαμε αγωνιούμε--
για να φτάσουν κάποτε στην ορατή φυλακή των χειλιών μας..
φιλί!

~reflection~ είπε...

Όλο σβήνεις...
να δούμε τί θα καταλάβει η Ποίηση από τα σβησμένα, Στρατή!....

Ετικέτες

Αρχειοθήκη ιστολογίου