ΠΙΣΩ ΑΠ ΤΟ ΤΖΑΜΙ..

 

Μέρα θαμπή θριάμβου μπόρας καλοκαιρινής
Η βροχή αναστατώνει όλες τις ζωές, ανατινάζει
Ουσίες της χλωροφύλλης άξεστες
Απ' το μαράζι πίσω απ'το τζάμι μου τα βλέπω.
Σαν μεγενθυντικός φακός που μου διαβάζει το είδωλο
καλύτερα.
Και το βατράχι αυτό που ενώ χοροπηδάει
Μες την υγρασία των πεσμένων φύλλων
Αφήνει ένα βάρος
Μες το ταξίδι του ματιού
Από χωράφι σε χωράφι...

Αλαφροίσκιωτη σιωπή
και μια μονότονη άρπα της βροχής να χύνεται
Σαν μουσική βουκολικής σαγήνης
Εκεί που έχει λόγια με την μοναξιά η μέρα-
Ένα λεπτό υφάδι μελαγχολικής σιωπής και ρεμβασμού
Μέσα στο πρωινό
Και ο καιρός είναι δεμένος για να βρέχει ολοένα
Στίχους και όραση θολή....