...

...

ΕΠΙΣΚΕΠΤΕΣ ΚΑΙ ΦΙΛΟΙ ΜΟΥ..

15 Αυγούστου 2011

Ως τα ψηλά πεζούλια του αδιαίρετου ανέμου.


175.

Ξύλινα πατώματα που τρίζουν.
Παλιός ανεμόμυλος που ακόμα στέκει.
Εκείνη η μεγάλη σκάλα που οδηγεί στο δώμα και στο χάζι
Ως τα ψηλά πεζούλια του αδιαίρετου ανέμου.

Μια χαρουπιά ζορισμένη απ’ τα χρόνια
Με το βρακί της σφήκας πεταμένο πάνω της.
Η φωλιά του πουλιού που λογαριάζει αλλιώς τον χρόνο
Και τρώγεται ν’ ανοίξει πόρτες μουσικές πριν να φανεί το βράδυ.

Στην αυλή ο καφές πάνω στο ξύλινο τραπέζι.
Η φιλία που αξίζει όσο όλες οι λέξεις.
Και στο ποτήρι αιώνιο κρύο νερό.

Αληθινά πιο βαθιά κι απ’ τον χρόνο
Μέσα μου έρχονται αυτές οι χρυσοφόρες
Στιγμές-

Υπάρχουν σαν ο ήλιος που φωτίζει
Κι αναδεικνύει γύρω μας το θαύμα!



Φούρνοι. Κρανίδι.

2 σχόλια:

Χαρ. Αλβερτος είπε...

- Η ΦΙΛΙΑ ΠΟΥ ΑΞΙΖΕΙ ΟΣΟ ΟΛΕΣ ΟΙ ΛΕΞΕΙΣ.

- ΑΛΗΘΙΝΑ ΠΙΟ ΒΑΘΙΑ ΚΙ ΑΠ' ΤΟΝ ΧΡΟΝΟ
- ΜΕΣΑ ΜΟΥ ΕΡΧΟΝΤΑΙ ΑΥΤΕΣ ΟΙ ΧΡΥΣΟΦΟΡΕΣ
ΣΤΙΓΜΕΣ - ...(με σ κεφαλαιο)

- ΥΠΑΡΧΟΥΝ ΣΑΝ Ο ΗΛΙΟΣ ΠΟΥ ΦΩΤΙΖΕΙ
- ΚΙ ΑΝΑΔΕΙΚΝΥΕΙ ΓΥΡΩ ΜΑΣ ΤΟ ΘΑΥΜΑ!


ΣΤΡΑΤΗ, ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ, ΓΙΑ ΤΟ ΠΑΣΧΑ ΤΟΥ ΚΑΛΟΚΑΙΡΙΟΥ. ΝΑ ΧΑΙΡΕΣΑΙ ΟΣΕΣ ΚΑΙ ΟΣΟΥΣ ΔΙΚΟΥΣ ΣΟΥ ΓΙΟΡΤΑΖΟΥΝ ΣΗΜΕΡΑ.

ΑΠΟ ΑΥΡΙΟ, ΕΙΜΑΙ... ΓΙΑ ΚΑΦΕ ΣΤΗΝ ΑΥΛΗ ΜΕ ΤΟ ΞΥΛΙΝΟ ΤΡΑΠΕΖΙ.

ΚΑΛΟ ΑΠΟΓΕΥΜΑ, ΝΑΧΕΙΣ!

ΣΤΡΑΤΗΣ ΠΑΡΕΛΗΣ είπε...

ΧΑΡΙΛΑΕ

ευχαριστώ πολύ!
Χρόνια πολλά στις Μαρίες σου και τους Παναγιώτηδες και τις Δέσποινες.
Η Αθηνά Παναγία ζει και βασιλεύει..
θα μιλήσουμε σύντομα..
Καλό απόγεύμα!

Ετικέτες

Αρχειοθήκη ιστολογίου