Της μέρας παίγνιο περίεργο…

Να ακουστεί η προφητεία κι ας την συντελέσουν οι ώρες
της μέρας: Φυτά που έγιναν ποτιστικά βιολιά και μυρίσαν σκόνη και άπειρο,
Αγκύλες του καλοκαιριού, ό ερεθισμένος ευκάλυπτος, η μουριά η πλατύφυλλη·
Αθροίζουν άνεμο τα χελιδόνια και κυνηγούν
Ευθείες τεθλασμένες και απολεσθέντα παράδεισο·
Συσκέπτονται οι αυθάδειες των αιθέρων με τον γαλανό ουρανό και ζητούνε την όψη την έξαψη·
Ο μεσσίας των χρωμάτων ζωγραφίζει το ντελή κέφι των πραγμάτων·
Η ύλη δεσπόζει στα σύνολα της γιορτής·
Στις άγουρες ακροστιχίδες η έμπνευση περιχύνει με ζέση και γάλα
Την λαγαρότητα την διαύγεια·
Φάσματα του φωτός αγρυπνούν επάνω από την έννοια ποιητών που ρεμβάζουν
Στον κόλπο της θαλάσσης τον έμορφο·
Διανυκτέρευση στον τόπο της αγάπης,
Φωτεινό άστρο που μηνά την προσφιλή μου ελπίδα,
Τάξιμο να με βρούνε όλα τα καλά που ζήτησα-
Κι από παντού καθαρός ουρανός!