Έτσι που το λέω…

Τότε σε αγαπώ…
Το λινό φόρεμά σου φουρφουρίζει
στον άνεμο 
η καρδιά σου
πάλλεται
Και σπινθηρίζει σαν ακροστιχίδα
του έρωτα
Σε μαθαίνω κλείνοντας το κεφάλαιο της αγάπης
Όλα γράφτηκαν και όλα απέκτησαν σημασία
Κοντά σου
Ο ήλιος σχηματίζει ανταύγειες στα μαλλιά σου
Η πέρλα των αχτίδων του γεμίζει
αίγλη τον ορίζοντα
Στην νερόχαρη επιδερμίδα σου η κάθε σταγόνα τραμπαλίζεται και εξαπολύει χαρά
Στα μάτια σου ο κόσμος φέρει την αιωνιότητα
σ’ ένα σημείο ορατό
Απ’ το φιλί σου πιάνεται η ζωή απ’ το φιλί σου
και ο έρωτας
ποτέ δεν πεθαίνει
Μιλάς και έχουνε γιορτή τα ωδικά φωνήεντα
Και πέλαγα βαθιά αναπαύονται μες την γλυκιά μουσική σου..