Απολογιστικό…

Όλα τα πάθη περπάτησαν πάνω μου
Ένας χορός
μέθεξης. Οι νύχτες σκηνοθέτησαν φεγγάρια 
στην καρδιά μου. Βρήκα να λείπω
από του κόσμου τα δόκανα. Μόνη της
η ελευθερία μου ανθίζει
κάτω από την λευκή αστραπή. Χαρωπές σιωπές με ανέθρεψαν- παντού καημός.
Εδώ ο μοναχικός εαυτός μου
εξουσιαζόμενος απ’ το φως των αναζητήσεων
μαθαίνει βαθαίνει αποκτά συνείδηση
βρέχει καλοκαιριάτικα κάθε σταγόνα με συνδέει με τον ουρανό
τι αρμονία που γεννά το δέντρο τι έξαψη!
Ένθεος άθεος και τι αλήθεια πρεσβεύω;
Ανάμεσα απ’ τα φυλλώματα που κοιτάζω το άστρο
να αναγεννιέται να μου κρυφογελά αήττητο και αιώνιο
χιμά ως τα ποιήματα και βάφει την μελαγχολία υποφερτή, ένας θόρυβος μένει
από εγκαταλελειμμένο όργανο που έστειλε ξανά την μουσική
απ’ τους αρχαίους χρόνους στον νεόκοπο παράδεισο..