Πρωινή εικόνα και κάτι…

Συγχέονται φυλλώματα στιλπνά ορθωμένα
Έχει γυαλάδα ο ουρανός
Μπαλωμένος κάπου κάπου αρραγής
Θεόσταλτος.
Από μια ατυχία αναρρώνω.
Διαβάζω ολημερίς σελίδες πρασινάδας.
Αποστηθίζω ήχους πουλιών.
Η γαλήνη εισχωρεί στο μεδούλι μου.
’υχαριστημένος!
Ακίνητος ο αέρας κάτι στιγμές αφήνει χνάρι πάνω στα λιγνά λιγούστρα.
Η μουσμουλιά που φύτεψα μου χαμογέλασε.
Αυτό που περισσεύει από τον κήπο το βρίσκω ξανά στην καρδιά μου.
Απ’ το πηγάδι ανασύρω τρυφερό νερό.
Είμαι γεμάτος με εικόνες εύκρατης μουσικής.

Στο πεζουλάκι που άφησα την φαντασία μου τώρα ένα πουλί ραμφίζει την λιακάδα.
Χτυπά τις φτερούγες του στα ποιήματα της ευκαιρίας.
Ζωγραφίζω την ορθογραφία που δείχνουν τα κελαηδητά του.
‘υχαριστημένος!