Καρυάτιδα..

Θρίαμβο βρίσκουνε τα αετώματα να σε υπερασπιστούνε,
ψελλίζοντας τον λιγοστό αέρα και
τις γιρλάντες του καλοκαιριού
αποπλέεις μες την φαρδιά πεδιάδα του ουρανού
Καρυάτιδα άλλων αποσκιρτήσεων, φρενιασμένη
για να σηκώνεις βάρος περιστάσεων, μαρτυρώντας
την ευγενική καταγωγή σου, αδιάφορα
ο χρόνος τονίζει τις γεωμετρίες
που βρίθουν γύρω σου, άτσαλες
και τιποτένιες, ωστόσο
δασκάλες που σε μάθαν’ το εγώ
κι αυτό σημαντικό παιχνίδι
που αόρατο υφαίνεται όπως κι εσύ μήτε να καταλάβεις μπορείς.

Ο κάθε χρόνος είναι μάρμαρο, λαξευμένος
όγκος της ύλης, είναι μορφή
που παίρνει η αναστάτωση μέχρι να υπάρξει. Και σκέφτομαι
πως η παρουσία σου εκεί, στα αψηλά στερεώματα,
όπως να την αντικρύσω θαρρώ
είναι όπως το μπόλι που εμφύτεψε ο Λάζαρος μες το κορμί της λεμονιάς κι εκείνο έπιασε,
πέταξε λαίμαργα κλωνάρια που γεμίσαν άνθη-
έτσι εσένα οι Ιδέες σου,
τις έσπειρες στον νου της ανθρωπότητας και όμορφα καλά καρπίζεις
λίγο θεά, λίγο ιέρεια, λίγο
η οδηγήτρα Ελπίδα πως θα γεννηθεί ο κόσμος πάλι ομορφότερος..