Ω παραλίγο!..

Λιποθυμούν μες το αγιόκλημα μυριάδες μυγάκια και πεταλούδες ακμής.
Συστρέφονται οι κληματσίδες γύρω απ’ τον βακχικό εαυτό τους.
Καθ’ εικόνα κι ομοίωση. Τι συμβαίνει;
Ζωηρή είναι η ηλιαχτίδα και εμβολίζει τα ανομολόγητα πάθη.
Αναπόσπαστος σε θύελλες των ορέξεων.
Κινώ τα ακίνητα.
Τα μάτια της μέρας με περιγελούν.
Ακονίζοντας ένα Αίσθημα περιδιαβαίνω τα στενά των μυστηρίων σου.
Ο έρωτας σε δασκαλεύει ο έρωτας.
Φοβάμαι να φοβάμαι και τερματίζω τις επιθυμίες μου.
Βοά μέσα μου η προσήλωση στο ιερό φως σου.
Γιατί σε όλα πάνω ακτινοβολείς.
Σκεπάζοντας τον φθαρτό εαυτό σου με φαντάσματα. Σε πονούν άοκνες μνήμες..