Καταβυθίζομαι
και όμως
φως
ανασύρω από το ταξίδι μου
ο
χρόνος λάμπει
επάνω
στην επιδερμίδα μου
ποτίστηκα
υπέρογκες
αισιοδοξίες
μπορεί
γιατί
με έμαθαν να πολεμώ
για
μιαν εστία προγονική
το
καθετί το βρίσκω και το χάνω
συμπυκνώνω
σοφία
των λουλουδιών
στο
σίγουρο γινάτι μου
είσαι
και
είμαι και είμαστε
παιδιά
της νέας ειμαρμένης.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου