Για να θαυμάζω την μέρα στην πρωτεϊκή της αξία
Ο θεός μου ‘δωσε εσένα, λέξη χαοτική, νόημα εύπλαστο-
Και την γύρη του άνθους, τρεμάμενη και λυρική μες τον αέρα
Να κανοναρχεί, γύρω μου, απεμπολώντας της θλίψης το κέλυφος-
Για να σταθώ στο ύψος μιας αστραπής και να γίνουν ξεκάθαρα
μέσα μου όλα
Ματιά μου στην πεμπτουσία καρφώθηκες
Των ιδεών και των χοϊκών επιφωνημάτων..
2 σχόλια:
Σκέψη --> Λέξη --> Πράξη Ζωής --> Απόσταγμα Ποιήματος
Στρατή,
έτσι μεθούν οι Εαυτοί...
Ανάσταση εύχομαι...
Σ'ευχαριστώ Κάκια
καλή Ανάσταση και σε σένα!
Δημοσίευση σχολίου