Παραμυθοποίησα για σένα το σύμπαν…

Σκοτεινή καταιγίδα των ημερών

                              Για ένα φως όλα τα ‘δωσα..

Για να με κάνει η αστραπή σύντροφό της

                                 Και να πατήσω πάνω στα νερά

Ψαύοντας, απ’ όπου είναι βολετό, το αιώνιο.

                               Παραμυθοποίησα το σύμπαν

Εκεί που σε βρήκα και με βρήκες

Χωριατοπούλα της αυθεντικότητας,  λυρική κόρη μου

Που κινούν από σένα οι σθεναρές σκέψεις και απιστεύτου

Δύναμης ζώνονται οι πολεμιστές μου τα άρματα..

Έτσι μια Κυριακή που ομολόγησα τα κρίματά μου

Κι ο ήλιος ψηλότερα από συνήθως σηκώθηκε

Πεταλούδα γαλάζια, οικουμενικό μου τραγούδι

Στην φαντασία με γέννησες και στην ουτοπία με έθρεψες

Νεράιδα απριλιάτικων σεβασμών!