Προσμένοντας και το Σαββάτο να γεμίζει των κηρύκων τις
ανάσες…
Τι διαλαλείς πουλί κι η αύρα που το φέρνει
Στα αυτιά μου σώνει την πιο μακρινή ηχώ
Της θείας Ανάστασης;
Φρούτο της γης που ρίχνεις το κουκούτσι σου σε θεϊκά
χωράφια-
Άσε τις νουθεσίες σου, δεν γίνονται ανθρώπινα τα
πολιτεύματα-
Ο ουρανός είν’ ένας Νόμος στιβαρός
Κι αν γίνει Άνοιξη, εγώ που ξέρω από αγάπη, θα με βρει να
ψάλλω!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου