Μεγάλη Παρασκευή…

Διάπυρη μέρα μαγική καθώς,

φύονται τα πιο άλικα ρόδα και η παρτίδα

είναι χαμένη για όλους τους διεκδικητές. Κι όταν

κλαμένες οι γυναίκες πια στολίζουν

τον επιτάφιο

και του Θεού το σώμα που αλειμμένο μύρα ευωδιάζει

αφήνει μέσα στον ναό μια υποψία

νίκης κι ανάστασης, τότε

που τα μωρά παιδιά στην κούνια ξύπνησαν και κλαίνε

ζητώντας στήθος θηλασμού κι όπως για να γραφούν οι εξάρσεις

του αισθήματος κι εγώ πιο μυστικά απ’ τον καθένα

μέσα μου προσκύνησα-

μία σπίθα απ’ την αγάπη που διαλάλησε η Καρδιά Του και με βρήκε

Παρασκευή Μεγάλη να αφουγκράζομαι τα πάντα και για όλα να ανησυχώ

μέρες που ο πλανήτης απ’ ανθρώπου συγκλονίζεται

βάφω με την μελαγχολία μου την άγουρη σελίδα μα ελπίζω

λόγια και συμπεριφορές αλλιώτικες ως να σταθούμε

στο βάθρο το ψηλό της ανθρωπιάς μας!