Μικρό κι αφόρητο!...

Σκάβω κι η όψη των φωνηέντων είναι μια προδοσία αφόρητη.

Το παραδέχομαι: αδημονούσα για νίκη.

Και οι ιδέες μου άφηναν περιθώριο κι άλλο να σφάλλω.

Ταξίδεψα στο σώμα της πατρίδας, χάρηκα

κάθε επαρχία που νυχτώθηκα.

Νυχτώθηκα ανάμεσα στις ευωδιές.

Τώρα κοιτώ κατάματα τον ήλιο και αυτό που με θαμπώνει

είναι ένα κρύσταλλο που αποφασίζει όπως πρίσμα, την γλυκιά αλληλεγγύη μου

προς τον απλούστερο άνθρωπο!