Τίνι τρόπω οι ώρες μαγεύουν το γύρω μου και σπίθες βγάζουν
λυρικές τα δέντρα πριν, για μία Κυριακή, όλα απλουστευτούν, μέχρι θανάτου;
Ο αφελής εγώ που έδωσα φροντίδα στίχου και με πίκρανε κατάληξη
το ποίημα…
Να θελήσεις Απρίλιο και να σε πολιορκήσει ο Μάιος απανταχού
και όπου εκτείνεται η σελίδα.
Ένας συριγμός αέρα που σαλτάρει πάνω από τις μάντρες των κοιμητηρίων
και στην ράχη του απόψε κουβαλά
Ψυχές που κλίνουν ρήματα θαλάσσης και μέχρι τον όρθρο κορυφώνονται
αγέρωχες..
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου