Της αναζήτησης…

Μπορεί να είναι αυτή η κλίμακα που δεν βγάζει και πουθενά:

μπορεί σε ένα υπερώο ή σ’ ένα φαρδύ πλατύσκαλο απ’ όπου

θα ανέβεις προς της αιωνιότητας την ταράτσα.

(κι η ματαιοδοξία έτσι είναι).. Σκέφτεσαι

όμως πόσο από κει δεν μπορείς να πας πουθενά;

Του ακραίου αποτελέσματος μίας ανάβασης που παίρνει τέλος

επάνω στο φιλάρεσκο μπετόν ενός κτιρίου που μια μέρα

απλά και από μόνο του θα καταρρεύσει

τονίζοντας την κούραση, που σου ‘λεγα των υλικών..

Νωρίς κατάλαβα.

Ήθελα απ’ των πολλών τα κόλπα να απέχω.

Μπορεί γιατί αγαπώ να είμαι αγκάθι που δεν θα σε αγκυλώσει και ποτέ

αν την υπόστασή που έχει κι εσύ σεβαστείς.

Ακολουθώ αυτά που την συνείδησή μου θρέφουν.

Ζω με εικόνες που συλλέγει το μυαλό..

                                           Ζάκυνθος 10.4.2014