Στο γράψιμο ζητώ διαφυγή.

Ποιός κουρδίζει την μοίρα και μας ξεγελάει και απομακρυνόμαστε ο ένας απ’ τον άλλον οι άνθρωποι

μαριονέτες μιας εγωκεντρικής ηχούς;

Αυτά που θα συμβούν, κι αν τα προβλέψω, θα με ξεγελάσουν·

Φιμωμένος ζω την προσωπική μου ερήμωση.

Για την ματαιότητα συνθέτουν φόβους οι εποχές

και ενοχοποιούν ασύστολα κι εσάς κι εμάς τα καθεστώτα.

Στο γράψιμο ζητώ διαφυγή.

Μεσάνυχτα σ’ ένα ξενοδοχείο που μου έδωσε η Κατερίνη

ουραγός κι αν συνεπής των ονείρων.

Πολυφωνία της σιωπής δώρο στο μετά την εξαπάτηση αφ’ εαυτού εις εμαυτόν τω πλάνεμα:   α φωνήεν

μιας έσω ταραχής!

Ζητώ συνέπειες που πια δεν υπάρχουν

Ζητώ τον κόπο και την αγωνία να ζητώ.

Ελλάδα λερωμένη με τύψεις της απραγίας

Όταν θα χάσει κάθε ντροπή η Ευρώπη, θα φανεί

που είσαι μια Ιδέα από κείνες που δεν οξειδώνονται…

                                                 Κατερίνη  3 Απρίλη 2014