Στον ορμίσκο με τις βαρκούλες

Είναι η διαβασμένη χορεύτρια μες την μνήμη των ωκεανών.

Περπατά στην ακρογιαλιά και λύνει τα ξανθά μαλλιά της.

Ο πυρός αέρας κινεί τον στίχο και την ποίηση.

Ξυπόλυτο πάθος, χορογραφία της άνοιξης!

Στον ορμίσκο με τις βαρκούλες, ο γραίγος ντύνει με έμπνευση την οικουμένη.

Με τον χρωστήρα μου αφήνω τα επιχειρήματα να παίζουν με την πανδαισία των χρωμάτων..

Και γίνεται μία σιωπή δυνατή όπως να γεννηθεί ένας θεός ή να θυσιαστεί μία ιδέα στον εγωισμό των ανθρώπων..